Biodro

Objawy towarzyszące to ból o dużej intensywności, ograniczenie ruchomości uszkodzonej kończyny, rozległy krwiak oraz obrzęk. Podczas ucisku struktur nerwowych osłabienie i brak czucia w stopie.

Podstawą w tym wypadku jest repozycja (nastawienie), jeśli nie jest ona możliwa, stosuje się leczenie operacyjne.

W pierwszym okresie po nastawieniu zaleca się naukę chodu w odciążeniu kończyny dysfunkcyjnej. Następnie wprowadza się stopniowe obciążanie kończyny dolnej, odpowiednie ćwiczenia mające na celu poprawę stabilizacji stawu biodrowego. Wdrażanie fizykoterapii w celu złagodzenia doznań bólowych.

Typowy objaw to silny ból umiejscowiony w okolicach pachwiny szczególnie podczas ruchu. Znaczne ograniczenie ruchomości, skrócenie funkcjonalne kończyny dolnej (czego efektem jest asymetrycznie ustawiona miednica). Ustawienie kończyny w rotacji zewnętrznej (stopa do zewnątrz).

Po złamaniu szyjki kości udowej podstawą do prawidłowego zrostu kości jest unieruchomienie. Można wdrożyć ćwiczenia izometryczne, ćwiczenia oddechowe oraz przeciwzakrzepowe oraz zastosować pozycje ułożeniowe. W zależności od zastosowanego leczenia operacyjnego można zastosować pole magnetyczne. W późniejszych etapach rozpoczyna się pionizację pacjenta oraz reedukację chodu.

Stosowane są również dobrane odpowiednio do stanu pacjenta ćwiczenia (czynne stawu kolanowego, skokowego, ćwiczenia w zamkniętych łańcuchach kinematycznych). Stosuje się laseroterapie, magnetoterapie oraz elektrostymulację, w celu odbudowy siły mięśniowej. Następnie zaleca się również ćwiczenia czynne stawu biodrowego, spacery, rowerek stacjonarny czy ćwiczenia w wodzie.

Objawami są dolegliwości bólowe w okolicy pachwiny oraz stawu biodrowego, tkliwość po zewnętrznej stronie biodra, jak i uczucie trzaskania lub przeskakiwania w stawie biodrowym.

Terapia manualna, np. masaż tkanek głębokich, terapia powięziowa, ćwiczenia kinezyterapeutyczne. Zabiegi fizykoterapeutyczne: laseroterapia, pole magnetyczne, ultradźwięki, elektroterapia oraz krioterapia. Dodatkowo stretching i kinesiotaping.

Asymetryczne ułożenie fałdów skórnych na kończynach dolnych, funkcjonalne skrócenie długości kości udowej, nieprawidłowy wzorzec chodu u dziecka, jak i ograniczenie odwiedzenia biodra i przeskakiwanie w trakcie ruchu (objaw Ortolaniego).

Celem rehabilitacji jest uzyskanie koncentrycznej repozycji ustawienia głowy kości udowej w panewce stawu biodrowego. Program leczenia uzależniony jest od stopnia zaawansowania dysplazji stawu oraz wieku dziecka.

Rehabilitacje prowadzimy w oparciu o nowoczesne, uznawane na całym świecie, a co najważniejsze, bezpieczne metody fizjoterapii.

Początkowo pojawia się niewielki ból, miejscowo zarys staje się pogrubiony, występuje zwiększona ciepłota w okolicy biodra oraz obrzęk. Dodatkowo końcowe zakresy ruchu oraz obciążane kończyny są bolesne. 

Z zakresu fizykoterapii – laseroterapia, fonoforeza, jonoforeza, magnetoterapia. Dobór specjalistycznych metod fizjoterapeutycznych w tym zabiegi z zakresu terapii manualnej, metody Bobath, Terapii SI.

Kłujący ból w stawie biodrowym i pachwinie, zauważalnie ograniczony zakresem ruchomości biodra, szczególnie rotacji wewnętrznej.

Stosuje się metody leczenia zachowawczego, odpowiednio wyselekcjonowane ćwiczenia, terapię manualną, kinesiotaping, oraz zabiegi fizykalne (pole magnetyczne, krioterapia, laseroterapia).

Początkowo rehabilitacja obejmuje ćwiczenia izometryczne, następnie ćwiczenia czynne, naukę chodu o kulach przy odciążeniu operowanej kończyny, stopniowe obciążanie nogi operowanej. Zalecane jest korzystanie z rowerka stacjonarnego z małym obciążeniem, odpowiednie metody terapii służące odtworzeniu koordynacji nerwowo-mięśniowej, zwiększeniu siły mięśni co wpływa na poprawę funkcjonalną stawu i zabezpiecza go przed kolejnymi przeciążeniami.

Choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego: ból w okolicy stawu biodrowego, czasami promieniujący aż do stawu kolanowego, sztywność stawu, ograniczenie ruchomości, uczucie trzeszczenia stawu.

W zależności od okresu pooperacyjnego stosujemy różne warianty rehabilitacji. Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na powodzenie procesu rehabilitacji jest jej jak najwcześniejsze wdrożenie, dlatego już w pierwszym okresie zaleca się rozpoczęcie terapii w warunkach domowych.

W początkowej fazie wdrażamy profilaktykę przeciwzakrzepową, jak również ćwiczenia izometryczne. Kolejnym etapem rehabilitacji jest pionizacja pacjenta oraz nauka czynności lokomocji przy użyciu kul pachowych z jednoczesnym odciążeniu kończyny operowanej. Następnie współpraca z pacjentem koncentruje się na odbudowie siły mięśniowej, a także reedukacji chodu. Rehabilitacja obejmuje również edukację z zakresu postępowania pooperacyjnego w odniesieniu do kończyny operowanej.